Διατροφή του παιδιού

Η διατροφή των βρεφÏŽν (μέχρι 6 μηνÏŽν) και των νήπιων (μέχρι 18 μηνÏŽν), χρειάζεται ξεχωριστή προσοχή αφού παρουσιάζει ιδιαίτερη ιδιομορφία.
Είναι η περίοδος της ταχύτερης ανάπτυξής τους η οποία δεν σημαίνει μÏŒνο αλλαγές στο μέγεθÏŒς τους (σκελετÏŒ, δÏŒντια κ.τ.λ.) αλλά και στις διάφορες λειτουργίες του οργανισμού και τη σύνθεση του σÏŽματος τα οποία δημιουργούν ειδικές ανάγκες διατροφής.

Οι ενεργειακές απαιτήσεις τους είναι αυξημένες κατα 2-3 φορές απÏŒ εκείνες των ενηλίκων ανάλογα με το βάρος του σÏŽματÏŒς τους.Αυξημένες επίσης είναι οι απαιτήσεις τους για πρωτεΐνη η οποία μάλιστα πρέπει να είναι υψηλής βιολογικής αξίας.

Ο χρυσÏŒς κανÏŒνας της διατροφής των βρεφÏŽν είναι το μητρικÏŒ γάλα.Τα βρέφη καλύπτουν τις ανάγκες διατροφής τους αποκλειστικά και μÏŒνο απÏŒ το γάλα και ÏŒτι πήραν ως απÏŒθεμα απÏŒ το μητρικÏŒ οργανισμÏŒ κατά την εγκυμοσύνη.
Ο θηλασμÏŒς απÏŒ τη μητέρα είναι ο ιδανικÏŒτερος τρÏŒπος διατροφής των βρεφÏŽν αφού το μητρικÏŒ γάλα είναι η τροφή προÏŒριζεται εκ φύσεως για το νεογέννητο στα πρÏŽτα στάδια της ζωής του.

ΑπÏŒ τον τέταρτο μήνα και μετά μπορούμε να δίνουμε στο βρέφος λίγο αγνÏŒ φυσικÏŒ χυμÏŒ φρούτων αραιωμένο με νερÏŒ και να αυξάνουμε λίγο-λίγο την ποσÏŒτητα μέχρι να φτάσει σταδιακά το ένα μέτριο ποτήρι την ημέρα.Η καλύτερη συμβουλή είναι να δίνεται αραιωμένος χυμÏŒς φρούτων με βιταμίνη C ÏŒπως τα πορτοκάλια.

ΑργÏŒτερα στη διατροφή των βρεφÏŽν,στον πέμπτο μήνα αρχίζουν οι κρέμες,οι οποίες θα πρέπει να δίνονται δύο φορές την ημέρα, στην αρχή πολύ λίγο και κατά προτίμηση απÏŒ ρύζι που είναι λιγÏŒτερο αλλεργιογÏŒνο.
ΑπÏŒ τον έκτο μήνα και μετά εντάσσεται στο διαιτολÏŒγιο του βρέφους, το γιαούρτι.
Το γιαούρτι είναι ένα ιδιαίτερα εύπεπτο γαλακτοκομικÏŒ και αποτελεί προÏŠÏŒν υψηλής διατροφικής αξίας.
Το βρεφικÏŒ γιαούρτι πρέπει να είναι εμπλουτισμένο με εύκολα αφομοιÏŽσιμο σίδηρο και να περιέχει κατάλληλες γαλακτικές καλλιέργειες για τον καλύτερο μεταβολισμÏŒ τους απÏŒ τον οργανισμÏŒ των βρεφÏŽν.
Δεν πρέπει να περιέχει ή να προστίθεται ζάχαρη, γιατί μπορεί να έχει κακές συνέπειες ÏŒπως την παχυσαρκία και την τερηδÏŒνα των δοντιÏŽν.

ΑπÏŒ την ηλικία των επτά και οκτÏŽ μηνÏŽν, μπορεί να φάει πατάτες πουρέ και αλεσμένα λαχανικά εκτÏŒς απÏŒ λάχανο, κουνουπίδι, μαρούλι, ραπανάκι και κρεμμύδι.λÏŒγω των έντονων γεύσεÏŽν τους συνιστÏŽνται για κατανάλωση μετά τον ένα χρÏŒνο.
Τα φρούτα επίσης μπορούν να καταναλÏŽνονται κατά προτίμηση πολτοποιημένα ή ψημένα ÏŒπως και τα λαχανικά.Προσπαθήστε να αποφύγετε το αλάτι και τα διάφορα καρυκεύματα διÏŒτι τα λαχανικά και τα φρούτα έχουν ήδη αρκετά άλατα και τα νεφρά του βρέφους δεν είναι ακÏŒμη προετοιμασμένα να επεξεργαστούν μεγάλες ποσÏŒτητες αλάτων.

ΜÏŒλις το βρέφος φτάσει την ηλικία των 9-10 μηνÏŽν παράλληλα με τις παραπάνω τροφές και το γάλα μπορεί να καταναλÏŽνει επίσης και κρέας (αλεσμένο) και κρÏŒκο απÏŒ καλά βρασμένο αυγÏŒ.ÎŒπως και πριν η προσθήκη αλατιού, λαδιού, ή άλλων λιπÏŽν δεν πρέπει να γίνεται.

ΑπÏŒ ηλικία των 11-12 μηνÏŽν η διατροφή του πρέπει να περιλαμβάνει δημητριακά ενισχυμένα με σίδηρο, φρούτα, λαχανικά, κρέατα και επιπλέον ασπράδι αυγού.
Το ασπράδι αφήνεται τελευταίο επειδή η πρωτεΐνη του ενδέχεται να προκαλέσει αλλεργίες στο βρέφος.
Το γάλα συνεχίζει να αποτελεί βασικÏŒ μέρος του διαιτολογίου του νηπίου που μπορεί πλέον να φάει και απÏŒ τα φαγητά των ενηλίκων αρκεί να ξεχωριστεί η μερίδα του πριν απÏŒ την προσθήκη αλατιού, ζάχαρης, λίπους και καρυκευμάτων.

Η Σιδηροπενική αναιμία αποτελεί διατροφικÏŒ πρÏŒβλημα της πρÏŽτης παιδικής ηλικίας σε παγκÏŒσμια κλίμακα.
Η κύρια αιτία του προβλήματος της μειωμένης διατροφικής πρÏŒσληψης σιδήρου είναι η χαμηλή βιοδιαθεσιμÏŒτητα του, δηλαδή το χρήσιμο ποσοστÏŒ του σιδήρου που απορροφάται απÏŒ τον οργανισμÏŒ.